Optima Integrale Geboorte zorg

Achtergrond informatie en prikkelende gedachten over kinderwens, zwangerschap, bevalling, kraambed, zuigelingen, ouders, kinderen, opvoeding, relaties, luisteren en de rol van een verloskundige coach of doula

Een dilemma? Bevallen thuis of in het ziekenhuis

Een reactie plaatsen

Een dilemma, bevallen thuis of in het ziekenhuis?

De gezondheidsuitkomsten voor de baby zijn voor vrouwen die van plan zijn om thuis te bevallen als voor vrouwen die van plan zijn poliklinisch te bevallen even goed. Dat blijkt uit een groot onderzoek dat deze week gepubliceerd is in het BJOG; International Journal of Obstetrics and Gynaecology.(bron http://www.KNOV.nl.) In het grootste deel van Nederland kan een verloskundige, indien nodig, ook gedurende de bevalling tijdig verwijzen naar het ziekenhuis. Voor het overgrote deel reageren ouders hier positief op. De overdracht aan de gynaecoloog wordt vanuit huis geregeld en in het ziekenhuis is men voorbereid op wat er nodig is. Ouderparen die zelf kiezen voor een ziekenhuis bevalling (poliklinisch) weten sowieso dat ze met weeën onderweg moeten. Dan is er vanaf het begin een bepaalde mate van onrust, moeten we al gaan? Overgave aan het baringsproces en zoeken naar een goede manier om de weeen op te vangen, is dan heel wat lastiger. In het ziekenhuis zul je dan alsnog je plek moeten vinden om met de weeën om te gaan.

Als verloskundige vind ik het erg belangrijk om iedere bevalling te evalueren. Ook hoe ouders terugkijken op de geboorte van hun kind. Hieronder volgen enkele verslagen van ouders die kozen voor thuis, maar door mij verwezen werden naar het ziekenhuis.

 

Ik wilde graag thuis bevallen van ons eerste kindje. Het leek me prettig om in een vertrouwde omgeving te zijn en zo rustig de pijn op te kunnen vangen. Het grootste deel van de bevalling zijn we ook daadwerkelijk thuis geweest. Dat was prettig. De weeën duurden lang en doordat ik thuis was kon ik steeds een nieuwe prettige houding opzoeken waardoor de pijn goed te dragen was. Zo heb ik uren op een bal onder de douche gezeten. In een ziekenhuis had ik dat nooit gedurfd. 

Al met al zie ik deze bevalling als een goede combinatie van twee werelden. Alle rust en ruimte om thuis de ontsluitingsweeen op de vangen en vervolgens de extra veiligheid en mogelijkheden van het ziekenhuis toen het nodig bleek. 

 

Het was voor mij van jongs af aan altijd al duidelijk geweest, ik zou thuis bevallen. In mijn eigen slaapkamer, met mijn eigen mensen, sfeer en spullen. Met het ziekenhuis als uiterste uitwijk mogelijkheid in geval van nood. Uiteindelijk toch naar het ziekenhuis. Ik was erg blij dat deze keuze tijdig aan me is voorgelegd, jammer dat het moest, maar gezondheid van mijn kindje voor alles… Ik werd gelijk aan allerlei apparatuur aangesloten en ik voelde me vanaf dat moment overgeleverd aan de goede wil en kunnen van het ziekenhuis. Wat was ik enorm blij dat mijn verloskundige ook in het ziekenhuis ons tot het einde heeft begeleid! Hierdoor konden mijn man en ik zoveel als mogelijk de bevalling op onze manier voortzetten en bleef ons sfeertje redelijk intact.

 

Toen mijn kindje aangaf te willen komen, heb ik 20 uur thuis doorgebracht met de meest warme steun van verloskundige, moeder en partner. Ik werd vrij gelaten mijn behoeften aan te geven en werd begeleid waar nodig. Er was alle ruimte om verschillende posities aan te nemen in plaats van passief op mijn rug te moeten liggen. Toen uiteindelijk bleek dat ik een ‘snufje steun’  (red. infuus met weeën opwekkend middel) nodig had om de bevalling te voltooien, voelde dit niet als een teleurstelling. Ik wilde graag dat mijn kindje nu ter wereld zou komen en als dat betekende dat we daarvoor van omgeving moesten veranderen dan was dat wat we deden. Natuurlijk waren de weeēn die ik moest opvangen in de auto een lastiger deel van de bevalling, maar voor mij nooit een reden van overweging om dan maar direct in het ziekenhuis te beginnen. De omschakeling was daarna ook vlot gemaakt en we troffen het geluk dat het ziekenhuis de ruimte bood aan mijn verloskundige om mij te blijven begeleiden. Twee uur na aankomst in het ziekenhuis kwam mijn dochter ter wereld, mijn lichaam was uitgeput van het zware werk, maar ík voelde me in mijn totale kracht en die was de hele bevalling lang gerespecteerd gebleven. 

 

Al met al ben ik erg positief over een thuisbevalling ook al moest ik bij twee bevallingen (red. de 1e en de 3e) halverwege naar het ziekenhuis. Zou ik nogmaals voor de keuze komen te staan zou ik zeker weer kiezen voor een thuisbevalling.

Monique Duran

Plaats een reactie